"Kasi, Guro"

"Pass your lesson plan"
"Obserbahan kita mamaya sa klase mo"
"May seminar bukas,ikaw ang umattend!"
"Mam,may nagsuntukan po sa labas!"
Nakaka-stress ba?
Nakakapagod?
Ang sakit sa ulo,diba?
Pero,..
ito ang propesyong pinili mo eh.
Ito ang buhay mo,
ang mundo mo.
Pero alam mo,
Madami ang humahanga sa iyo,
Kahit kailan kasi,
hindi ka sumuko,
hindi ka nagreklamo.
Kahit ang dami ng trabaho,
kaya mo parin ang ngumiti.
Minsan nga,
nagagalit na si Mister/Misis
kahit nga si girlfriend,
saka si boyfriend,
prayoridad mo parin ang trabaho,
ang tawag ng serbisyo.
Mabuti pa nga mga estudyante,
may oras ka para turuan sila.
Pero ang sarili mong anak,
hindi mo matutukan.
Masakit isipin,
wala kang ipon,
Loan dito, loan doon.
Tanging ang mga barya lang,
na kumakalansing,
ang laging laman ng bulsa.
Kaliwa't kanang mga utang,
ngunit hinaharap ng may tapang.
Minsan pa nga,
nakalimutan mo na ang mag-asawa,
Naiwanan ka na ng panahon,
dahil itinakda mo na,
ang iyong sarili sa mga bata.
Masyado ka kasing nalibang,
Kaya,.
pati personal mong kaligyahan,
ay kinalimutan mo na.
'Yung dati mong mga estduyante,
may mga pamilya na.
Pero ikaw,
"single" parin..
Ganyan yata talaga,
ang mga guro,
kahit ano ang hamon ng buhay,
ay hindi sumsuko.
Kaya hayaan mo na,
ang Diyos na ang bahala sa iyo.
Ang isipin mo na lang,
"Love your calling with a passion,
it is the meaning of your life..."